Anarchia jest dobra. Żadna ze znanych mi osób nie wierzy, że anarchia tworzy porządek. No, może kilka. A pomysł, że anarchia przewyższa rząd, wydaje się absurdalny. Wielkie systemowe umysły opowiadają się za rządem, aby lepiej chronić własność i tworzyć współpracę. Jednak samorządność to przyszłość i klucz do niej. Ironią w tym momencie staje się fakt, że anarchia czerpie swoją siłę z dowodów empirycznych, a nie z teorii. To zaś coraz bardziej przekonuje ludzi.
Życie jest anarchistyczne. Gdy system władzy zawodzi, pojawia się wzajemna pomoc i solidarność ludzka – od tak, z potrzeby. Ta wzajemna pomoc, solidarność i współpraca jest podstawową koncepcją myśli anarchistycznej. To przyjęcie wzajemnej pomocy międzyludzkiej jest odrzuceniem instytucjonalizacji. Państwo /kapitalistyczne/ zakorzenione jest w hierarchii, dominacji i przymusie. To zaś powoduje rywalizację i antagonizmy, tworząc szkody w ludzkiej społeczności. A anarchizm jest filozofią polityczną zbudowaną wokół prostej idei: rozwiązanie problemów opiera się na koordynacji społecznej, rozmowach i współpracy. Ludzie dążą do tworzenia i utrzymywania sprawiedliwych instytucji, ponieważ widzą, że leży to w ich interesie, życia oraz życia innych. Anarchizm sprzeciwia są niesprawiedliwym formą organizacji zbudowanych wokół przemocy, dominacji i wyzysku.
Świadomość jest anarchistyczna bez wątpienia, gdyż świadomość to możliwość mówienia prawdy, a prawda jest anarchistyczna. Świadomość to przekraczanie wszelkich granic, zwłaszcza tych własnych, a to z pewnością jest anarchią. To również otwarta głowa i możliwość zmiany tego co skostniałe w nas. To z pewnością jest anarchistyczne. Na koniec świadomość to dążenie do szlachetności, a ta w finale jest czystą anarchią, bo któżby był szlachetny skoro jest egoistyczny. Zatem szlachetność to fanaberia na wskroś anarchistyczna, bo nie uznaje granic, ni podziałów, ni zakazów i nakazów.
Co cię obchodzą inni? To poważny tytuł i poważne pytanie – „co cię obchodzą inni?” człowieku, skoro świat to hologram, projektowany ad hoc – co cię obchodzą inni?. Skoro odkrywasz siebie, tu i teraz – co cię obchodzą inni? W końcu skoro to twoje życie, bajka, gra – co cię obchodzą inni? Co cię obchodzą inni? Ich problemy, ich bolączki, ich choroby, ich wszelkie pieprzone cierpienie. Po co ci to. Zrób tak, aby z sobą być szczęśliwym. Stwórz swoje życie tak, aby było rajem dla ciebie. Nadaj mu taki sens, abyś był szczęśliwy, realizowany i zakochany w nim. W czym problem?
Od anarchii do oświecenia. Oto jak to się odbywa. Najpierw zauważamy u innych, na zewnątrz – wytykamy, straszymy, oceniamy, drążymy i dobrze jeśli w parze idzie rozsądek i wiedza, bo to konstruktywne, anarchistyczne, ale właściwe. Ale jeśli nie, to zwykła hucpa. Zatem najpierw na zewnątrz. Coraz więcej widzimy, nie podoba nam się – wyrażamy. Później powolutku, kroczek za kroczkiem, odkrywamy, że na zewnątrz nas nic nie ma, jest tylko wewnątrz. I kierunek się zmienia.
Czym jest system? System to układ elementów mający określoną strukturę i stanowiący logicznie uporządkowaną całość. Również uporządkowany zbiór twierdzeń, poglądów, tworzących jakąś teorię. Ale też określony sposób wykonywania jakiejś czynności lub zasady organizacji czegoś. I oczywiście forma ustroju państwowego lub religijnego.