miłość własna

Ucho igielne – tam, gdzie nie ma rozwoju, nie ma życia, a tam gdzie nie ma miłości, nie ma rozwoju duchowego. Istnieją różne etapy i sposoby rozwoju. W niektórych przypadkach ten rozwój jest pośredni i stopniowy. Gdy nie zdajemy sobie sprawy z możliwości rozwoju wewnętrznego, wówczas wzrost dostrzegamy stosunkowo późno. I to zawsze wówczas, gdy znajdujemy się w stanie zwiększonej świadomości. Gdy zatrzymamy rozwój, ustaje jego manifestacja /świat nie będzie sprzyjał/. Natomiast poprzez pracę samoposzukiwawczą otwierają się większe poziomy zrozumienia. To dzięki nim prawda dociera do nas i wrzuca nas na głębszy poziom rozwoju i miłości.

czytaj dalej

Istota miłości własnej. To trudne zagadnienie, ponieważ mało kto potrafi siebie kochać, a to dlatego, że na ogół w ogóle nie umiemy kochać. Miłość własna, nazywana współczuciem, polega na dbaniu o własne potrzeby, akceptowaniu słabości i niepowodzeń oraz budowaniu mocnych stron i stałym utrzymywaniu kontaktu z emocjami. Jesteśmy skażeni jako ludzie źle pojmowaną bezinteresownością, przez wiarę i system etc. Wielu z nas uważa miłość własną za egoistyczną. Sądzi się, że dbanie o innych ludzi jest ważne. Owszem, jest ważne, ale nie kosztem własnego samopoczucia i komfortu.

czytaj dalej

Jak to jest z tą miłością? Każdy jej pragnie, każdy marzy, ale nie każdy wie, że kochać przede wszystkim należy siebie. Nie tyle spełniać zachcianki, co bardziej dawać sobie czas, na poznanie siebie. Nie ma nic ważniejszego w życiu niż zrozumienie, poznanie i pokochanie siebie. Dlaczego? Bo jak trwamy w stanie miłości, jakiejkolwiek, to jesteśmy szlachetni, radośni, chce się nam, nie robimy siebie w konia, bo nie na tym miłość polega.

czytaj dalej

Czym jest miłość własna? Najpierw trzeba zrozumieć, co to dokładnie oznacza. W świetle faktu, że jestem tylko ja, tu i teraz, miłość własna to stan permanentnego docenienia siebie. Poprzez napełnianie się miłością, wspieramy nasz rozwój fizyczny, psychiczny i duchowy. To zaś stale podnosi nasze człowieczeństwo. To szacunek dla własnego dobra i szczęścia, dbanie o własne potrzeby i nie poświęcanie siebie, dla ciągłego zadowolenia innych. Ten rodzaj zachowań społecznych, mamy wdrukowany w DNA. Uczy się nas miłości bliźniego, pomocy bliźniemu, wsparcia bliźniego i współczucia. A nie uczy się nas miłości do siebie. Miłości do osoby najważniejszej w naszym życiu.

czytaj dalej