Dlaczego nie wierzymy w siebie? Wyobrażamy sobie nasze życie jako krętą ścieżkę. Bagaż to doświadczenia, wiara w siebie i poczucie własnej wartości. Ale bywa, że staje na niej ktoś, kto niszczy naszą samoocenę. Od tego momentu sądzimy, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy. Wkrada się w nas zwątpienie i niechęć do siebie i zamiast próbować dalej, patrzymy w ciemność za sobą, przeżywając na nowo wszystkie porażki.
Jak podnieść niską samoocenę? Ludzie wierzą, że wiara w siebie jest czymś, z czym się rodzimy. Znaczyłoby to, że ludzie bez niej nie mogą jej rozwinąć w sobie i muszą żyć z niską samooceną. Otóż jest to nieprawda. Jeśli nie wierzymy w siebie lub jesteśmy nieśmiali, co z tego wynika, możemy jak najbardziej w siebie uwierzyć, działając krok po kroku. Zasadniczo to wszystko możemy osiągnąć konsekwentnie, step by step.
12 sposobów na budowanie pewności siebie. W naszym życiu, nie ma nic innego poza nami. Jedynym, czym się mamy zająć, to właśnie sobą, poszukiwaniem siebie, odkrywaniem w sobie darów. Pewność siebie ułatwia to zadanie. Definiowana ona jest jako wiara w siebie, poczucie zaufania do własnych umiejętności, cech i osądu. Wiara w siebie jest istotna dla zdrowia i dobrego samopoczucia psychicznego. Pewność siebie pomaga odnaleźć siebie i spełnić swoje życie.
Wiara w siebie czyni co pragniesz. Wiara to nadanie dużego prawdopodobieństwa /100%/ prawdziwości twierdzenia w warunkach braku wystarczającej wiedzy na dany temat. Jeśli prawdopodobieństwo jest małe, to nazywamy je przypuszczeniem, a przy nikłym prawdopodobieństwie określamy – nie wykluczonym. Wiara jest też nieodrodną siostrą nadziei i miłości. I właśnie gdy pojawia się wiara, pojawia się również obiekt. Im wiara większa, lub więcej wiernych, tym zasięg czynu większy i mocniejszy, a Bóg większy.
Co to jest ta wiara w siebie? Nabijamy sobie głowy różnymi bzdetami, dochodzą do nas niesprawdzone przez nas osobiście informacje i wierzymy w nie. Nic gorszego nam się nie może przydarzyć. Mistrzowie mówią zgodnie „Jesteś tylko ty, tu i teraz”, „Uwierz w siebie”, „Skieruj swą uwagę do środka”, „Wniknij w siebie”. No jak? Jak to zrobić? A zwyczajnie, po prostu, popatrzmy na siebie jak patrzymy na innych, wejdźmy w siebie i zainteresujmy się tym, co w środku. Rozważajmy wszystko pod kontem własnych korzyści, ale nie materialnych korzyści, a duchowych i zdrowotnych.
Wiara w świadomości. To postawa osobowa. Wiara to niepełne poznanie i wstęp do intelektualnego oglądu. Rozróżnia się postawę „wierzę, że”, która jest przypuszczeniem, oraz „wierzę w”, która odnosi się do własnej osoby, świadomości, Boga i jest przekonaniem o istnieniu świadomości jako prawdy absolutnej, jako absolutnej mocy stwórczej i prowadzącej wprost do miłości. Bez wiary w Boga, który jest świadomością i nami samymi, wiele zdziałać nie można. Z nią zaś można wszystko, bo wiara w siebie daje moc i siłę, a wiara w boga-świadomość, pobudza naszą wiarę w siebie.
O co chodzi z tą wiarą? Wiara w siebie i wiara w to co przeczuwamy intuicyjnie jest bardzo istotnym aspektem oświecenia, gdyż to ona de facto pozwala nam na kreację. Bez wiary nie jesteśmy w stanie nic świadomie wykreować, zatem wiara to podstawa w tzw. stwarzaniu. Na dobrą sprawę wszystko co związane z tematem wiary – religia, moc uzdrawiania, moc stwarzania i moc czynienia dobra, wykorzystują fenomen wiary właśnie, nie zawsze jednak właściwie i z korzyścią dla nas samych.
Od dzisiaj wierzę. W jednej z domowych dyskusji pojawił się problem wiary i niewiary. Jak to jest, że jeden wierzy, a drugi nie? Co każdym z nich kieruje? I najważniejsze – „miłość jest magiczna i tworzy cuda i wystarczy się jej uchwycić i trzymać z całych sił.” To co? Wolisz wierzyć, czy nie wierzyć?